Het liefst slaap je

Met ons dichtbij

Je zegt:

‘Als jij er bent, komt alles goed’

En dan hoor ik mezelf zeggen:

‘Vind vertrouwen in jezelf, lievie’

En eigenlijk zeg ik dat niet alleen tegen jou…

(Foto: Cato Joosten)

Dat iets naars je overkomt

En je wereld anders word

En iedereen ook anders reageert

Mag je je eigen tijd kiezen?

Om te rouwen?

Voor verdriet?

Om te lachen?

En kan iedereen gewoon doen?

De wereld is al zo anders….

We’ve learned how to fly

From the ones

With broken wings

We have no idea

So we will pass on

The same mistakes

(Paris Syndrome, Janne Schra)

Als je onderweg bent,

Maar niet weet hoe

En waarheen

En dan zegt: maar gelukkig heb ik

jou arm altijd nog…

Dan is dat toch pure poëzie ..

Dementie poëzie

Patronen

Soms mooi

Soms hardnekkig

Mildheid

En opnieuw beginnen

Hopend op een nieuw patroon

Doodgewoon

‘Hoe was je dag lief?’

‘Prima hoor:

Vanmorgen een gesprekgroep over de dood

Daarna gesproken

met iemand die morgen

afscheid van het leven neemt

En vanmiddag had ik een gesprek

met iemand die uitbehandeld is…

Doodgewoon een goede dag:

een dag van waarde…’

Twee jaar getrouwd

En nu wil ik je zeker nooit meer missen

Natuurlijk ben je niet perfect,

Ik ook niet

En we maken ook ruzie

Dat ook

Maar bij jou voel ik me fijn

En veilig

Met jou wil ik het leven beleven

Avonturen aangaan

Klein en groot

Want met jou is het leuk

Wanneer en hoe

dat weet niemand

Tijd is gekomen

Soms rustig, soms woelig,

Net als het weer,

Het is onvoorspelbaar

En onvermijdelijk

Meedeinen

Loslaten

Als het plotseling gaat regenen

Ga er maar in staan

Ga er maar aan staan

En hopelijk zijn er mensen

Die naast je staan

Je slaapt

zo mooi

geen enkel

aangeleerde beweging

helemaal

ontspannen

en

jezelf

zo mooi

Tachtig

En vijfendertig

Maar als we het hebben

Over werk

Over rommelig of juist opgeruimd

Over relaties

Over waarom mensen soms onaardig tegen elkaar zijn

Is er contact,

menselijkheid,

vriendschap:

Dan valt leeftijd weg