
Denk aan het mos
Moet het altijd groots en meeslepend?
Of mag het ook klein en gewoon?
Denk aan het mos
Klein en gewoon
Maar een wereld op zich
Denk aan het mos
Moet het altijd groots en meeslepend?
Of mag het ook klein en gewoon?
Denk aan het mos
Klein en gewoon
Maar een wereld op zich
Wat kun je doen
als je bijna 99 bent
en voornamelijk op bed ligt?
Genieten van het licht
Van de plant die je ziet
Van een liefdevol bezoek
Maar alles een klein beetje
En wachten op wat komt…
Dit heb ik zo gemist:
Geliefden om me heen
Plezier
Spontaniteit
Ont – spanning
Ont – moeting
Zonder de angst
Om ziek te worden
Of ziek te maken
Dat heb ik gemist…
Fijn dat het weer kan
(voorzichtig dan 😉
Dansen, dansen
Dansen,
Je word een danseres…
Dat zong ik voor je
Wie had gedacht,
Dat je nu danst
Blijf maar dansen
Lieve Fiep
Dansen,
Met wat het leven je brengt…
Dansen, dansen
Dansen
Dan dans ik met je mee
En vieren we samen
Het leven…
Klein zomers geluksmoment:
‘S ochtends vroeg, wanneer iedereen nog slaapt, aardbeien plukken voor het ontbijt….
Samen op zoek
Tussen de bloemen
Is er een handboek?
Om om te gaan met pijn?
Als je niet altijd meer kunt vertrouwen
Op je lichaam
Op je gedachten?
Het lijkt van niet
En dan blijft het zoeken
En uithouden
Samen
Tussen de bloemen…
Behoedzaam
was ik altijd al
maar nu
word het versterkt
Waar maakte ik me eigenlijk
altijd druk om?
Hopelijk
kan ik mijn behoedzaamheid
en angst
wat laten varen
Straks als alles voorbij is…
of nu al
want ik verlang
zo naar ontspanning…
Geen hand
Maar een buiging
Geef ik jou
Namaste
Of een ouderwetse reverence
Ik buig voor jou
Van mens
Tot mens
Uit respect voor wie je bent
Een kaarsje
Voor de nood die je ervaarde
Voor de weg die je niet vond
Voor de onmacht die ik voel
Voor je geliefde die je achterlaat
Voor een weg
Voor hen
Zonder jou
De sneeuw
En de zon
Maken alles lichter
Laten we spelen
En lachen,
En hopen dat de lente snel komt…