Denk aan het mos

Moet het altijd groots en meeslepend?

Of mag het ook klein en gewoon?

Denk aan het mos

Klein en gewoon

Maar een wereld op zich

Wat kun je doen

als je bijna 99 bent

en voornamelijk op bed ligt?

Genieten van het licht

Van de plant die je ziet

Van een liefdevol bezoek

Maar alles een klein beetje

En wachten op wat komt…

Dit heb ik zo gemist:

Geliefden om me heen

Plezier

Spontaniteit

Ont – spanning

Ont – moeting

Zonder de angst

Om ziek te worden

Of ziek te maken

Dat heb ik gemist…

Fijn dat het weer kan

(voorzichtig dan 😉

Dansen, dansen

Dansen,

Je word een danseres…

Dat zong ik voor je

Wie had gedacht,

Dat je nu danst

Blijf maar dansen

Lieve Fiep

Dansen,

Met wat het leven je brengt…

Dansen, dansen

Dansen

Dan dans ik met je mee

En vieren we samen

Het leven…

Klein zomers geluksmoment:

‘S ochtends vroeg, wanneer iedereen nog slaapt, aardbeien plukken voor het ontbijt….

Samen op zoek

Tussen de bloemen

Is er een handboek?

Om om te gaan met pijn?

Als je niet altijd meer kunt vertrouwen

Op je lichaam

Op je gedachten?

Het lijkt van niet

En dan blijft het zoeken

En uithouden

Samen

Tussen de bloemen…

Behoedzaam

was ik altijd al

maar nu

word het versterkt

Waar maakte ik me eigenlijk

altijd druk om?

Hopelijk

kan ik mijn behoedzaamheid

en angst

wat laten varen

Straks als alles voorbij is…

of nu al

want ik verlang

zo naar ontspanning…

Geen hand

Maar een buiging

Geef ik jou

Namaste

Of een ouderwetse reverence

Ik buig voor jou

Van mens

Tot mens

Uit respect voor wie je bent

Een kaarsje

Voor de nood die je ervaarde

Voor de weg die je niet vond

Voor de onmacht die ik voel

Voor je geliefde die je achterlaat

Voor een weg

Voor hen

Zonder jou

De sneeuw

En de zon

Maken alles lichter

Laten we spelen

En lachen,

En hopen dat de lente snel komt…