Terug naar mijn fundamenten
Dat het leven niets is
en alles tegelijk
Dat ik het niet weet
Dat het leven onzeker is
En dat het moeilijk is
en oh zo mooi tegelijkertijd.
Stilteretraite
Beantwoorden
Gewoon zitten in het gras
Gewoon
zitten in het gras,
en de tijd vergeten.
Er is altijd wel een:
Kom we gaan
of
iets dat gedaan moet worden
of
een onrust…
Maar nu,
Kom:
kom ik blijf nog even….
Soms is mijn werk
zoals de nar,
In de brief van de Koning
van Tonke Dragt,
Een vreemde
die er wel bij hoort
die er altijd is
Je meeneemt naar de tuin
en ook zonder iets te zeggen
naast je zit,
die luistert
die een sprookje vertelt,
waarvan je niet meteen begrijpt
waarom en waarvoor
maar dat je je door deze gekkigheid,
door even het anders dan anders
je je opeens ook anders voelt
De natuur
De natuur:
wreed en mooi
tegelijkertijd.
Zoals een spin
zijn prooi vangt
tragisch, wreed
en fascinerend,
mooi.
Misschien ook
zoals het leven:
wreed en mooi
tegelijkertijd…
De bergen,
Met elk lichtval
Lijken ze anders
Het maakt me nietig
Het leven gaat voorbij
Gaat door
De bergen blijven:
Zijn.
Compliment
Compliment:
Van iemand waar ik wekelijks kom
voor een gesprek, voor contact,
soms lang, soms kort:
‘Als jij er bent hoeft er even niets,
met jou hoef ik alleen maar te zitten,
niets hoeft,
en dat geeft ontspanning
en ruimte.’
Moeder zijn
Al tien jaar
mag ik me moeder noemen
Wat betekent het, om moeder te zijn?
Moeder, tussen al die andere moeders
Op de wereld
In het verleden
Om me heen
Ook zonder moeder te zijn
Je geeft iets door
Soms met eigen gebroken vleugels
En met gestuntel
Maar hopelijk
Geef ik iets
van liefde en verwondering
En er zijn
Er mogen zijn…
Met de lente
Met de lente
komt voor mij
ook vaak stilte
alles wat begint te bloeien,
de zon die langer schijnt,
al het kwetsbare en kleine
doet me juist ook
stilstaan
bij de pijn en het lijden,
wat er ook is
en dan rest mij niets dan stil zijn
Stilte
en proberen te dragen wat is
en stil hopen op wat komt…
Het water kolkt
De wind waait
Mijn te doen lijstje
Vult
Maar een boek
En een wandeling
Lonkt
Even uitwaaien
Even zijn
In plaats van doen
Gelukkig nieuw jaar
Je vluchtte
uit een land in oorlog,
je toekomst onzeker,
je verhalen onvoorstelbaar.
En toch vind je de ruimte,
de kracht,
om een roos,
een nieuwjaarswens
uit te delen,
aan de mensen
in de buurt,
van de plek
waar je bent opgevangen.
Dat raakt me diep.
Stil staar ik naar de roos
en wens ook jou
een gelukkig
licht
en hoopvol nieuw jaar.
Een ZINnig moment 