Al tien jaar
mag ik me moeder noemen
Wat betekent het, om moeder te zijn?
Moeder, tussen al die andere moeders
Op de wereld
In het verleden
Om me heen
Ook zonder moeder te zijn
Je geeft iets door
Soms met eigen gebroken vleugels
En met gestuntel
Maar hopelijk
Geef ik iets
van liefde en verwondering
En er zijn
Er mogen zijn…
Met de lente
komt voor mij
ook vaak stilte
alles wat begint te bloeien,
de zon die langer schijnt,
al het kwetsbare en kleine
doet me juist ook
stilstaan
bij de pijn en het lijden,
wat er ook is
en dan rest mij niets dan stil zijn
Stilte
en proberen te dragen wat is
en stil hopen op wat komt…
Het water kolkt
De wind waait
Mijn te doen lijstje
Vult
Maar een boek
En een wandeling
Lonkt
Even uitwaaien
Even zijn
In plaats van doen
Je vluchtte
uit een land in oorlog,
je toekomst onzeker,
je verhalen onvoorstelbaar.
En toch vind je de ruimte,
de kracht,
om een roos,
een nieuwjaarswens
uit te delen,
aan de mensen
in de buurt,
van de plek
waar je bent opgevangen.
Dat raakt me diep.
Stil staar ik naar de roos
en wens ook jou
een gelukkig
licht
en hoopvol nieuw jaar.
Is het overdreven?
Sommige mensen zien
En voelen nooit iemand
Of heel miniem
Maar nu,
Na een week op afstand
Van mijn kinderen,
Van mijn lief,
Denk ik het toch te voelen
Het verlangen naar een knuffel
Even mn dochter over haar wang strijken
Stoeien met mijn zoon
Even tegen mijn lief aan liggen
Huidhonger…
Hopelijk nog maar even…
Je zwaait
Als ik voorbij loop
Je zwaait en je wenkt
Je probeert
Met handen
En met klanken
Iets te vertellen
Maar de woorden blijven uit
Alleen als je vloekt
Gaat het vloeiend
Daar lachen we samen om
Om de pijn van het woordeloos zijn
te verzachten
Ik probeer te duiden
En te begrijpen
Maar pas als we samen stil zijn
Samen mediteren
Lijken we elkaar te vinden
Zonder woorden
Dat het schuurt
En dat ik toch blijf
Dat ik je niet begrijp
En dat ik toch blijf
Je hoort bij mij
Ik heb je lief
Ik blijf bij jou
Het hier en nu
aangaan
zoals het is
ook de angst
en vermoeidheid
ontmoeten
en dat wat
goed doet
en ontspant
om daarna
te zien
wat komt….
Denk aan het mos
Moet het altijd groots en meeslepend?
Of mag het ook klein en gewoon?
Denk aan het mos
Klein en gewoon
Maar een wereld op zich
Wat kun je doen
als je bijna 99 bent
en voornamelijk op bed ligt?
Genieten van het licht
Van de plant die je ziet
Van een liefdevol bezoek
Maar alles een klein beetje
En wachten op wat komt…
Een ZINnig moment 